Ανία Πλήξη Βαρεμάρα ~Day 14~

Τελείωσε ο καφές και η ζάχαρη. Τα 2 ζωτικής σημασίας υλικά που πρέπει να έχω τέτοιες περιόδους στο σπίτι. Έτσι λοιπόν πρωί πρωί ετοιμάζομαι στα γρήγορα, δηλαδή 5 λεπτά ντύσιμο και 40 λεπτά βάψιμο & παρφουμάρισμα, και κατηφορίζω 3 δρόμους παραπέρα όπου βρίσκεται το σούπερμαρκετ/υπερπαραγωγή μπακάλικο. Κάνω βέβαια μια στάση πρώτα στο φαρμακείο δίοτί ένεκα της περιόδου μας τελείωσαν τα παυσίπονα (ευτυχώς και τα νεύρα).

Καφές, καφές, καφές....Να 'τος ο καφές. Περίμενε όμως να χαζέψω λιγάκι τις σοκολάτες, τα μπισκότα, τις μαρμελάδες, τις βανίλιες υποβρύχια, τις καρύδες, τα λουκούμια, τις κανελλί καραμέλες σε βαζάκια, τις ρυζογκοφρέτες...ρυζογκοφρέτες??? Εντάξει ξενέρα. Φύγαμε! Άρπαξα βέβαια καθώς έφευγα από τον διάδρομο ένα σακούλι με μπισκότα για να συνοδεύουν τον καφέ.

Γάλα μμμ...ψυγείο. Στα ψυγεία βλέπω συγκεντρωμένα όλα αυτά τα επιδόρπια και γιαούρτια με 4822494 γεύσεις και πάντα μου δημιουργείται η εξής απορία: ικανοποιείται κανενός η ξαφνική υπογλυκαιμία με 3 κ.σ. προφιτερόλ/εκμέκ/τιραμισού ή 2 κ.σ. κρέμα βανίλια/σοκολάτα/καραμελέ; ή είμαι μόνο εγώ το αχόρταγο τέρας φόβος και τρόμος των απανταχού γλυκών σ' αυτόν τον κόσμο; Γάλα είπαμε. 2% να μην ξεχνιόμαστε.

Η ζάχαρη με παίδεψε και αναγκάστηκα να ρωτήσω. Και μου την δίνει να ρωτάω γιατί συνήθως αυτά που ψάχνω είναι ακριβώς μπροστά μου (ενώ πριν δεν ήταν, τ' ορκίζομαι) και κατά συνέπεια περνιέμαι για ηλίθια και με το δίκιο τους κιόλας. Ευτυχώς δε συνέβη κάτι τέτοιο, γιατί είχαν φροντίσει τα ράφια με τις ζάχαρες να τα κρύψουν επιμελώς πίσω από μια κολώνα σε μια γωνία του μαγαζιού. Η ζάχαρη ήταν η σταρ της ημέρας:



Όχι πείτε μου δηλαδής. Ζάχαρη Λάιφ γιατί χωρίς ζάχαρη δε ζούμε και διαφήμιση ταξιδιωτικού πρακτορείου για να την περάσουμε ζάχαρη μανίτσα μου στη Ρόμα που θα σε πάω τσάρκα. Αυτά είναι! Από το μυαλό μου φυσικά πέρασαν πολλές ιδέες για ανάλογες διαφημιστικές τσόντες επάνω σε συσκευασίες προϊόντων. Βαριέμαι αυτή τη στιγμή να φωτοσοπάρω και να τις υλοποιήσω, αλλά τι θα λέγατε για

- παξιμάδια και εργαστήριο οδοντοτεχνίας/κεραμικές θήκες, γέφυρες ζιρκονίου;
- πελτές ντομάτας και κάστινγκ για το Κακό που θα τριτώσει;
- γλυκό περγαμόντο και ακουστικά βαρηκοΐας/σύμβαση με όλα τα ταμεία;
- φασόλια γίγαντες και απολυμάνσεις/μυοκτονίες/απεντομώσεις;
- κρασί δικής μας παραγωγής και διανομή πετρελαίου θέρμανσης/εμπορία πετρελαιοειδών;


Πάω να φτιάξω έναν τριπλό ελληνικό γλυκό.

Τζα!

Το πρώτο ποστ για το 2010 γράφεται στην Πάτρα. Μερικοί το ξέρετε, άλλοι όχι. Επέστρεψα στην μηναρούπολη για τα τελευταία μεν ζόρικα δε μαθήματα της σχολής συν τη διπλωματική. Τα περσινά πηγαινέλα δεν ήμουν διατεθειμένη να τα κάνω και φέτος, οπότε ένα ωραίο ανοιξιάτικο πρωινό του Δεκέμβρη ήρθα, έψαξα και βρήκα μια επιπλωμένη γκαρσονιέρα ώστε να μην μπλέξω με μετακομίσεις και βαβούρα. Από 4 Ιανουαρίου λοιπόν στα ίδια σκατά με τότε. Α ναι, χωρίς αλκοόλ και κραιπάλες.

Εν τω μεταξύ, μέχρι χθες δεν είχα ίντερνετ και για 10 μέρες ήταν λες και ζούσα σε σπηλιά μιας και δεν διαθέτει το τσαρδί μου τιβί και ραδιόφωνο. Πήρα όμως 20 περίπου ζευγάρια παπούτσια γιατι είμαι σαρανταποδαρούσα, την τοστιέρα που δεν χρησιμοποιώ και κονσέρβες με τόνο γιατι δεν τρώω ψάρια.
Το σημαντικότερο δε είναι ότι ακόμη δεν έχω φέρει τεχνικό να φτιάξει το πλυντήριο. Έτσι, αν δεν πλύνω σύντομα στο χέρι κάποια ρούχα θα αναγκαστώ να κυκλοφορώ όξω με σεντόνια. Το ίδιο ισχύει και για τα εσώρουχα. Εξάντλησα όλα τα περιοδόβρακα, έμαθα επιτέλους να φοράω στρινγκ (τι κάνει στον άνθρωπο η ανάγκη) και τώρα έπιασα όλα τα "καλά" - για ιδιαίτερες περιστάσεις δαντελωτά. Συνεπώς αύριο πρωί πρωί το πρόγραμμα έχει μπουγάδα.
Με τα γειτονάκια δεν έχω γνωριστεί ακόμη, αλλά λόγω της ανύπαρκτης ηχομόνωσης ίσως να μην χρειαστεί καν. Νιώθεις ότι ακούγονται ακόμη και οι σκέψεις σου. Στο διπλανό διαμέρισμα μου έχει τύχει η περίπτωση γκαυλωμένου κρητικού φοιτητή με τη λύρα του και τον Ξυλούρη του. Στην αρχή κάπως με ξένιζε γιατί δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσιάζουν τα κρητικά, αλλά δε βαριέσαι, δεν είναι όλα ροκ στη ζωή. Για το μπάνιο που επικοινωνεί με τα μπάνια των υπολοίπων μέσω του φωταγωγού δεν έχω να πω πολλά, τα έχω ακούσει όμως όλα.
Οι ώρες πάντως κυλούν αργά. Τρεις έξοδοι με παρέα όλες κι όλες, δύο για φαγητό και μία σ' ένα πάρτυ. Οι εναπομείναντες γνωστοί στην Πάτρα; Δύο. Και ο ένας δεν πιάνεται. Ευελπιστώ στην πορεία να διευρύνω τον κύκλο γνωριμιών γιατί άμα πιάσω την κουβέντα με τους δέκα εαυτούς μου δεν θα υπάρχει επιστροφή.
Ένα άλλο θέμα που με καίει είναι το οικονομικό. Σήμερα το πρωί βγήκα για να πάρω ένα καλώδιο τηλεφώνου 10m και επέστρεψα με ένα τζην, 2 μπλουζάκια, 3 ζευγάρια κάλτσες, μπότες, σαπουνάκια από τα φρες λάιν και ένα καλώδιο τηλεφώνου 10m. Τουτέστιν, για το υπόλοιπο του μήνα θα τρέφομαι με πατάτες.
Αρχίζω την εξεταστική μου στα μέσα της επόμενης εβδομάδας. Το διάβασμα που κάνω ελπίζω αυτή την φορά να είναι αποδοτικό. Μετά το λύκειο ξέχασα πως είναι να διαβάζεις εντατικά, ή απλά να διαβάζεις. Επίσης σιχάθηκα τα μαθηματικά.

Αυτά για την ώρα

και μην ξεχνάτε...

Δε σε κόβω ρε μωρό

νταξ, καλό και το cover των led zep:
http://www.youtube.com/watch?v=WfwLUkzKx9k



χωρίς πάγο

Η Βιζού χαζοχαίρεται

Υποτιτλισμός bollywood βίδεων

με επίσκεψη στο site: http://www.grapheine.com/bombaytv/index.php



σε άλλες απόπειρες για υπότιτλους στην βομβάη τιβί υπήρξα αρκούντως σκουληκιάρα, διότι παρασύρομαι εύκολα σε ατελείωτα γαμωσταυρίδια (και τα συναφή).


Γίνε κι εσύ σουπερήρωας εξώφυλλο

πηγαίνοντας στο: http://cpbintegrated.com/theherofactory/



Εγώ είμαι αυτή. Ολόιδια. Ειδικά όταν κάνω επιδρομές στο ψυγείο.

You don't love me Yes I know now

Dawn Penn




ή


Tony McPhee

Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά

σε αναμνηστική φωτογραφία με φίλους



σε ανύποπτη φάση καθώς μαζεύεις το φουσκωτό των παιδιών σου φορώντας το στρινγκάκι της γυναίκας σου



στην Κίνα



με δονητή (βλέπω καλά ή κάνουν πουλιά τα μάτια μου;) ανά χείρας



στην Βραζιλία



yeap, mastercard. it's priceless



στην Ταϊλάνδη

Oh La La

Οι γονείς μου επέστρεψαν χθες από το 10ήμερο ταξιδάκι τους στην Γαλλία. Όπως και τις άλλες φορές έφεραν και μια τσάντα με δώρα, έτσι για να πάρουμε κι εμείς τα φτωχά μια γεύση από τα ξένα (και τα duty free). Για τον αδερφό μου πήραν μπλουζάκια και απόθεμα σε κολώνιες για έναν χρόνο. Για την πάρτη μου τα εξής:



Ξεκινάω από την παλέττα Dior Color Secrets Collection Voyage με ευδιάκριτες δαχτυλιές. Γενικά στα πέρα δώθε ταξιδάκια Αθήνα - Μηναρούπολη, κουβαλώ μαζί μου μόνο κραγιόν και πούδρα. Αυτή φαίνεται πιο πρακτική (και chic), γιατί συν τοις άλλοις έχει και ρουζ και 4 εξαιρετικά βολικά χρώματα σκιών.
Επόμενο, με την φορά των δεικτών του ρολογιού, είναι ένα χαζό κουτάκι με την Minnie νύφη και τον Mickey γαμβρό από Disneyland Resort Paris, το οποίο περιέχει κάτι απαίσιες καραμέλες. Δεν πειράζει όμως...κρατάμε το κουτάκι και το γεμίζουμε στο μέλλον με μπιχλιμπίδια.
Έπειτα έχουμε ένα σακουλάκι με καραμέλες και ένα μεταλλικό κουτάκι με παστίλιες, και τα 2 με γεύση βιολέττας(?). Οι καραμέλες απογοήτευση, οι παστίλιες υπέροχες.
Το τελευταίο κουτάκι είναι με παστίλιες σε γεύση γλυκόριζας. Γενικά έχω ένα θεματάκι με τις καραμέλες. Πάντως τις καλύτερες μου τις είχαν φέρει πέρυσι από την Ιταλία και είχαν γεύση έλατο!
Στο κέντρο έβαλα την θεά. Ίσως το καλύτερο μπισκότο που έχω δοκιμάσει. Super τραγανό και καραμελένιο, τοπική σπεσιαλιτέ της κοινότητας Chambord στις πεδιάδες που διασχίζει ο Λίγηρας.

Το καλύτερο το κράτησα για το τέλος:



Η mother γνωρίζει την αγάπη μου για retro & vintage αντικείμενα και μου πήρε 2 κρεμαστά τοίχου από ένα χωρίο στην Νορμανδία, τα οποία είναι cart postal - διαφημίσεις σοκολάτας με τζαμένιο περίβλημα και τσίγκινο παλαιωμένο σκελετό. Μπράβο μαμά! Και σ' ευχαριστώ :)

Βάσανα που έχει ο κόσμος...

Ο δυσκοίλιος κυριούλης ονόματι Screamin' Jay Hawkins υποφέρει. Τον συμπονώ. Κρίμα όμως που όταν μου τυχαίνει παρόμοια κατάσταση δεν γράφω blues. Προτιμώ να διαβάζω x10 ετικέτες απορρυπαντικών, οδηγίες χρήσεως βαφών και σαμπουάν και πάει λέγοντας...

Του προτείνω λοιπόν το εξής για να στρώσει ο κώλος του:

Σορμπέ ακτινίδιο - πράσινο τσάι

6 ώριμα ακτινίδια
3 φακελάκια πράσινο τσάι
3 κουταλιές της σούπας μέλι
πολλά παγάκια (περίπου μια παγοθήκη)

Βράζουμε περίπου 300 εμ ελ νερό και βουτάμε σε αυτό τα 3 φακελάκια τσάι. Μετά από 5 λεπτά τα βγάζουμε και ρίχνουμε το τσάι στο μπλέντερ μαζί με το μέλι, τα ακτινίδια (καθαρισμένα εννοείται) και τα παγάκια. Έπειτα τα πολτοποιούμε με περίσσειο μίσος και γεμίζουμε με αυτό το πράσινο πράμα που προκύπτει πλαστικά ποτηράκια, τα οποία καπακώνουμε με πλαστικά καπάκια. Τα βάζουμε στην κατάψυξη και μετά από κάμποσες ώρες, let's say 7-8, η γρανίτα είναι έτοιμη.

Aν θέλουμε να είναι πιο smooth δεν την βάζουμε σε ποτηράκια αλλά έτσι όπως είναι στην κατάψυξη και μετά από κάνα 5ωρο την βγάζουμε και την ξαναχτυπάμε στο μπλέντερ.

Γενικά επειδή την καταβρίσκω με τις γρανίτες τώρα το καλοκαίρι, τις ετοιμάζω συνήθως αργά το βράδυ και σε μεγάλη ποσότητα ώστε να έχω εφόδια για τις ξαφνικές υπογλυκαιμίες της επόμενης μέρας.

Για την συγκεκριμένη γρανίτα συνιστώ λίγο ρέγουλο στην κατανάλωση γιατί με 6 ακτινίδια ανοίγουν οι πύλες της κολάσεως.



Ο Gainsbourg είναι και πολύ cool με το τσιγαράκι του. Αλλά δεν κολλάει ρε παιδί μου με το σκηνικό της ζούγκλας και τις κραυγές του ταρζάν που προσπαθεί να τρομάξει το σκατό. Λεπτομέρειες θα μου πεις...

Τσέριζ

Λατρέυω τα κεράσια. Πριν λίγο τσάκιζα ένα μπολ από δαύτα και πιο πριν άλλο ένα μπολ και πάει λέγοντας. Στο τέλος της ημέρας ξέρω ότι θα έχω κοιλόπονο από την λαιμαργία μου, αλλά δεν πτοούμαι και συνεχίζω ακάθεκτη.
Χθες έκλεισα τα ΧΧ χρόνια μου. Είχα ταξιδάκι στην πάτρα τα χαράματα και γυρισα σπίτι το απόγευμα με την ελπίδα ότι θα βρω φαγητό και μια τούρτα. Για να πω την αλήθεια απο τα (ΧΧ-2) σταμάτησα να δίνω ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός, αλλά είχα τρελή όρεξη για γλυκό. Το ονειρευόμουν από το λεωφορείο - εντάξει πεινούσα κιόλας! Γυρνάω σπίτι και φαγητό δεν υπήρχε ούτε για δείγμα (απογοήτευση νο1), οπότε την έβγαλα με γάλα και corn flakes. Τα γλυκά ήρθαν αργότερα, κάτι παστάκια διαίτης για διαβητικούς, η οικογένεια αποφάσισε να κάνει δίαιτα ομαδικώς στα γενέθλια μου (ξενέρα νο2). Έπρεπε να έτρωγα Πάτρα στην αγαπημένη μου ταβέρνα με τον filtatus, έπρεπε να το γιόρταζα μόνη μου στην Αθήνα με donuts που τόσο λαχταρώ these days...



Αυτό το κεράσι θέλει μήπως να μου πει κάτι;

Battle on the dancefloor

των νεκροταφείων...

μεταξύ του

http://www.youtube.com/watch?v=9Xs9OQHpwDE

και του



(Το 2ο μάλιστα έχει γίνει βίντεο - εθισμός για τον αδερφό μου. Το βλέπει κάθε πρωί για να του πάει καλά η μέρα.)